Met veel verwachting trok ik het eerste papier van mijn etsplaat af. De dag ervoor had ik met veel intensiteit een tekening aangbracht en deze in het zink laten etsen. Het voelde als de kopppen die ik tijdens mijn academie tijd maakte. Heerlijk om zo op te gaan in het tekenen.

Het resultaat aanschouwende kwam het gevoel van de dag ervoor gelijk terug. De tekening was heerlijk, gelijk ik hem hoopte. Maar mijn valkuil het beeld, was weer teruggevallen naar een ondoordacht niveau. die mooie tekening viel in het niet bij het gemis aan beeld. 

Diezelfde dag liep ik de Sleghte in Arnhem binnen, om even bij de kunstboeken te kijken. En daar viel mijn oog op de mooie titel: "Krassen in een plaat" over een grove afruk van een smoezelige maar intense etsplaat. Ja, dacht ik bij mezelf, dat is het gevoel. Krassen in een plaat, strijden met het metaal, werk tuigen, de weerstand aangaan en je fysiek gebruiken om dat te bereiken.

Het boek bleek over leven en werk van Oscar Verpoorten(1952 - 2003) te gaan. Op deze pagina kan je veel van zijn werk zien www.wb10.nl. Het werk bettreft etsen met onderwerpen die hij in zijn leven tegenkwam, oude roestige boten, gereedschappen en andere door weer en wind beinvloede voorwerpen. De tekenstijl is mooi en echt maar wat vooral opvalt is het beeld. De hele ets straalt zijn onderwerp uit. Het onderwerp is heel eenduidig vastgelegd, geen poespas, gewoon het onderwerp. Maar de hele plaat werkt in het beeld mee, De verhouding onderwerp/restruimte is ordelijk en voelt natuurlijk. De hele plaat is met dezelfde intensiteit behandeld. Ik vind het illustraties op meerdere niveuas, niet alleen in tekening maar ook in beeld, sfeer, en verweerdheid.

Ik ben op een goede weg met mijn manier van tekenen, de intensiteit klopt. Maar wat ik van Verpoorten heb geleerd is dat ik deze intensiteit in mijn hele werk moet leggen. Hoe? Daarvoor verwijs ik graag naar deze fijne animatie: 

"My Favorite Artistic Advice" Tales Of Mere Existence: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=hqZAxLqJkzA

 

Kjell Weewer